เอ…ที่มาที่ไปของการเป็นนักศึกษาแพทย์ แล้วพี่ตัดสินใจเรียนคณะแพทยศาสตร์ได้ยังไง??? โอเค มาเริ่มเจาะรายละเอียดของการเลือกคณะเป้าหมาย ด้วยวิธีของพี่หมู กันเลย!

    ก่อนจะตัดสินใจเลือกเรียนคณะแพทยศาสตร์ ในความคิดของพี่ วิธีที่ดีที่สุดในการหาแผนการเรียนหรือเลือกคณะเป้าหมายที่อยากเรียนต่อในมหาวิทยาลัย คือ “การมองกลับไปตอนเด็ก ๆ ช่วงประถมว่าตัวเองมีนิสัยยังไง? สนใจในด้านไหนเป็นพิเศษมั้ย?”

    เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่เด็ก ๆ เราจะถูกตีกรอบจากค่านิยมของสังคมน้อยที่สุด แล้วหลังจากเราค่อย ๆ เติบโตขึ้น เราจะใช้ condition ต่าง ๆ ในชีวิตมาตีกรอบตัวเรามากขึ้น เช่น รายได้ของอาชีพ ความมั่นคงทางอาชีพ บทบาททางสังคม การยอมรับจากครอบครัว ซึ่งเข้ามา scope ให้เราเจาะจงเป็นอาชีพที่เราต้องการชัดเจนมากขึ้น

    ในกรณีของพี่ ตอนเด็ก ๆ พี่เป็นคนชอบหาสาเหตุของปัญหา และคิดกลับด้าน  พี่ชอบถามครูว่า “ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมไม่เป็นแบบนั้น? ถ้าเปลี่ยนเป็นทำแบบนี้จะได้ผลลัพธ์เหมือนเดิมมั้ย?” พอพี่ได้เรียนวิชาวิทยาศาสตร์ ก็รู้สึกชอบทันที เพราะมันเป็นวิชาที่ตอบโจทย์ความเป็นตัวตนของเราจริง ๆ ความเป็นเหตุเป็นผลเสมอของวิทยาศาสตร์ และทุกอย่างมีทฤษฎีมารองรับ คือเสน่ห์ของรายวิชานี้ หลังจากนั้นพี่ก็เลือกเรียนสายวิทย์มาตลอดตั้งแต่ ม.1 พอเรียนมาได้สักพัก พี่เริ่มรู้จักตัวเองมากขึ้นว่า เราไม่ชอบชีวะเลย เพราะเนื้อหารายละเอียดเยอะมากที่ต้องท่องจำทุกข้อมูลสำคัญลงไปในสมอง พี่เลยปักธงว่า ถ้าจะเลือกคณะ คงจะต้องเป็นการเตรียมสอบ “วิศวะ” ไม่มีทางเป็นหมอแน่นอน ณ วันนั้น

    แต่พอถึงเวลาที่เราต้องตัดสินใจจริง ๆ ว่าจะเรียนต่ออะไรดี ครอบครัวของพี่มีส่วนสำคัญในการผลักดัน อยากให้เราเรียนหมอ เพราะหมอเป็นอาชีพที่มั่นคงทั้งการเติบโตในสายงาน และรายได้ ตอนนั้นพี่ก็เถียงขาดใจ ด้วยเหตุผลว่าพี่ไม่ชอบท่องจำวิชาชีววิทยา และพี่อยากเรียนไปทางสายวิชาที่ใช้ฟิสิกส์มากกว่า เพราะสูตรทุกอย่างเชื่อมโยงกันและสามารถแทนค่า หากันได้หมด

     และนอกจากนี้ เสน่ห์ของวิชาฟิสิกส์ เป็นวิชาที่ทำให้พี่คิดเป็นระบบ มี flow chart ในหัวตลอด เมื่อจะวางแผนทำสิ่งต่าง ๆ และสิ่งที่ทำให้พี่ชอบในการทำโจทย์วิชานี้คือ คำตอบของมันสามารถประมาณค่าได้ในข้อมูลที่ไม่จำเป็น เราสามารถปัดข้อมูลตัวเลขทิ้ง หาคำตอบเป็นตัวเลขกลม ๆ แล้วเราก็จะได้คำตอบที่สวยงามเสมอในการทำโจทย์

     ถึงแม้พี่จะสอบติดคณะแพทยศาสตร์ แต่ในช่วงก่อนยืนยันสิทธิ์ ตอนนั้นพี่ทะเลาะกับครอบครัวอยู่พักนึงเลย ในเรื่องการเลือกคณะ จนกระทั่งพี่ลองมองกลับมาว่า เมื่อก่อนตัวเองก็เคยชอบชีวะ แต่พอเนื้อหามันเยอะขึ้นพี่เลยปิดกั้น และมองมันเป็นวิชาท่องจำ พอพี่ลองเปิดใจให้มันอีกครั้ง แล้วค่อย ๆ หาสาเหตุว่าทำไม ทำไม ทำไม แทนวิธีคิดเดิมคือการมองว่าเนื้อหาชีวะที่มหาศาลต้องจำทุกตัว ก็กลับกลายเป็นว่า เนื้อหาที่ถูกจัดระเบียบดีขึ้น ทำให้ข้อมูลมหาศาลเหล่านั้นน้อยลงทันตาเห็น ทุกอย่างเชื่อมโยงกันแบบเดียวกับวิชาฟิสิกส์ พี่เลยตกลงกับครอบครัวและตัดสินใจเรียนหมอ

    ที่พี่บอกว่าเนื้อหามันดูน้อยลง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ต้องท่องจำเลย พี่ชอบทำให้เนื้อหาทั้งหมดเป็นภาพเดียวกัน แล้วค่อย ๆ ไล่ไปทีละจุดว่ามันมี detail ยังไง แล้ว detail เหล่านั้น ไป support main point ยังไง เทคนิคนี้เป็นสิ่งพี่ใช้เอาตัวรอดในการสอบชีววิทยามาตลอด เพราะการหาความเชื่อมโยงของตรรกะได้ดี ทำให้การจดจำสิ่งสำคัญเป็นระบบมากขึ้น รายละเอียดไส้ในยิบ ๆ ถูกลดทอนลงไปให้เราย่อยสาระต่าง ๆ เป็นความเข้าใจ ไม่ใช่มุ่งท่องจำเนื้อหา ซึ่งไม่ทำให้เราประสบความสำเร็จในการเรียนชีววิทยาครับ